เมื่อนานมาแล้ว
หลังจาก ที่ได้แชร์ในโพสต์นี้..

เคย เดินทางไกล ที่สุด.. ตอนไหน

ก็ได้มีการ เดินทาง ต่อมาอีกมากมายหลายครั้ง
ทั้งเดินทางใกล้ และเดินทางไกล
ทั้งเดินทางพร้อมกัน และการเดินทางเพียงลำพัง
คือการไปทั้งร่างกาย และจิตใจ รวมถึงสิ่งอื่นๆ
เป็นการเดินทางภายนอก

ซึ่งบางครั้ง บางคน..
ก็เดินทางไปแต่กาย.. หามีใจไปด้วยไม่
และหลายๆครั้ง บางคน
ก็เดินทางเพียงลำพัง ..อยู่ภายใน

เรามีการเดินทางไกล กว่าที่มองเห็นกันอยู่
เกือบตลอดเวลา
เราอาจพาใจไปอดีต ไปอนาคต
ไปสวรรค์ หรือแม้แต่..ไปนรก!

ทั้งที่ร่างกายนั้นยังอยู่ตรงนี้
แต่เราปล่อยจิต ปล่อยใจ ให้เดินทางไปลำพัง
ซึ่งบางครั้งเราก็ไม่อยากไปทั้งตัวและใจใช่ไหม
แต่ถ้าหากใจไม่อยู่กับตัวแล้ว กายที่อยู่ในที่ๆสวยและน่าอยู่เพียงใด
ก็คงไร้ค่า หากจิตใจนั้นเหมือนอยู่ในนรก

การสะสมกำลังของใจ ที่เดินทางไปในที่ใดบ่อยๆ
เราก็จะเชี่ยวชาญและไปในที่นั้นได้ง่าย
ไม่ว่าจะเป็นที่ๆรู้สึกดี หรือที่ๆรู้สึกไม่ดีก็ตาม
ทั้งโดยตั้งใจ และไม่ได้ตั้งใจ
ทั้งที่รู้ตัว และ อาจไม่รู้สึกตัวเลย

บ่อยครั้ง ที่ไปโดย ตั้งใจ
แต่บ่อยครั้งกว่าการตั้งใจ ก็คือ..
ไม่ได้ตั้งใจจะไป แต่ใจก็ไปโดยไม่ทันรู้ตัวเลย

แล้วอะไรล่ะ คือรู้ตัว
สิ่งนี้ สำคัญกว่าคำว่าตั้งใจ ใช่ไหม
เพราะเป็นเหตุ ให้เราได้ “เลือก”
ว่าจะ “ตั้งใจ” …อะไร

ข่าวดีของเรื่องนี้ คือ..
เราสามารถ ฝึกฝนได้
และเริ่มได้ด้วยตัวเอง
โดยใช้ร่างกายและจิตใจของเรา เป็นอุปกรณ์การฝึก
ไม่ต้องเสียเงิน เสียเวลาไปที่ไหนไกลเลย

เพราะว่า ไกลที่สุด..
ก็อยู่ภายในใจของทุกคนเองนั่นแล

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *