เมื่อคืนไปงานแต่งงานของน้องที่เป็นญาติสนิทมิตรสหายกัน ..ไม่ค่อยมีช่วงให้รู้สึกเบื่อๆหรืออึดอัดใจเหมือนเวลาไปงานใหญ่ๆครั้งที่ผ่านๆมา เพราะโดยปกติแล้วไม่ชอบเข้างานสังคมใหญ่ๆโตๆเท่าไร
ครั้งนี้กลับเพลินๆกับการดำเนินงานไปเรื่อยๆ คงเป็นเพราะมีแต่คนที่เรารู้จักอยู่รอบข้าง(ในโต๊ะอาหาร) หรือเพราะอาหารและเครื่องดื่มที่มีคนบริการอยู่ไม่ขาดสายทำให้ไม่ต้องคอยระแวงดูแลคนอื่นๆ หรือจะเป็นเพราะเราไม่สนใจใครๆกันแน่.. อืมมม ..แต่ที่แน่ๆ งานนี้เราตั้งใจฟังทุกเพลงเลยจริงๆ
ไม่รู้ทำไมว่าฟังเข้าหูทุกเพลง ทั้งๆที่เป็นเพลงเก่าสมัยแม่เรายังสาวโน่นแน่ะ ..เอ..หรือว่าเราถึงวัยซะแล้ว ..โอ้วววว ไม่นะ .. หรือเป็นเพราะคนที่ร้องเพลงคือเจ้าของเพลงตัวจริง คือคุณดาวใจ ไพจิตร ..อืมม์ ก็ไม่น่าจะใช่เหตุนี้เลยทีเดียว เพราะเราก็ฟังคนอื่นๆร้องเพลงได้เพราะมากๆด้วยในงานนี้ แต่ว่าเพราะคุณดาวใจ เป็นศิลปินคนโปรดของแม่เรานี่สิ มันทำให้เรารู้จักทุกเพลงที่เค้าร้องเลย โดยเฉพาะ เพลงตามคำขอสองเพลงสุดท้าย ..มันทำให้เราคิดถึงใครคนนึงเสียมากมาย ..เพลงหลักของศิลปิน ถ้าคุณรู้จักดาวใจ ไพจิตร ก็น่าจะมาจากสองเพลงที่เธอร้องตอนสุดท้ายนี้ ..ทำไมถึงทำกับฉันได้ และ ส่วนเกิน ..
เวลาฟังเพลงแล้วคุณเคยคิดถึงใครสักคนมั้ย ..
งานนี้ เราฟังแล้วคิดถึงแม่เรามากๆเลย เพราะเราเคยร้องเพลงนี้ให้แม่ฟังด้วยตอนเด็กๆ
ใครที่รู้ว่าแม่ชอบเพลงอะไร แล้วร้องให้ท่านฟังหรือหามาให้ท่านได้ฟังบ้าง เราก็ว่ามันทำให้รู้สึกดีนะ
ไม่ต้องรอให้ท่านจากไปแล้วเพิ่งมานึกว่า เพลงนี้ที่แม่เคยชอบ.. เพราะท่านคงไม่ได้ยินมันอีกแล้ว..
..หรือคุณคิดว่าไงคะ
