อาจจะดูแปลกๆ ถ้าอ่านคำถามนี้ แล้วคิด..
“เคย เดินทางไกล ที่สุด..ตอนไหน”
ค่ะ ตอนไหน .. ไม่ใช่ “ที่ไหน”
แต่เป็น ตอนไหน เวลาใด เมื่อไหร่ …
ซึ่งตอบได้กว้างมาก เท่าที่ “คิด” ที่จะตอบ
เช่น..
ตอนอารมณ์ดี
..แล้วอยากเดินทางไปที่บางที่ ซึ่งอยู่ไกลๆ
ตอนอารมณ์เสีย
..แล้วเดินทางหนีอะไรๆ ไปให้ไกล
ตอนเย็นๆ
..เพราะปกติอยู่แต่ในบ้าน จะได้ออกไปข้างนอกบ้างก็ตอนลูกหลานพาออกไปเดินเล่นตอนเย็นๆ
(แต่ตอนที่ไม่ยังมีลูกหลานนั่นจำไม่ได้แล้ว เพราะตอนนี้เป็นอัลไซเมอร์ ^_^ ..ขำๆ)
ค่ะ ..ยกตัวอย่างคำตอบข้างต้นจากความคิด
ซึ่งอาจเป็นเงื่อนไขของเวลาและอารมณ์
แต่บางคนก็อาจจะมีคำตอบ ที่แตกต่าง จากการมีเงื่อนไขอื่นๆ
แล้วจะมีสักครั้งมั้ย
ที่เราจะเดินทาง.. โดยไม่ต้องมีเงื่อนไขอะไรเลย
เคยคิดอยู่เหมือนกันค่ะ
ก็เลยทดลองดู โดยไม่สนใจว่ากำลังอยู่ในอารมณ์ไหน
แค่ลองหลับตาลง และไม่สนใจกับสิ่งภายนอก
เลยได้รู้สึก ในตอนนั้นว่า..
เราได้เดินทางแล้ว ….
แต่มันเป็นการเดินทางออกไป หรือเดินทางเข้าไปกันแน่
หลับตาลง เพียงเพื่อจะเดินทาง ท่องไป ในความคิด ความรู้สึก
หลับตาลง เพียงเพื่อจะไปให้ถึงปลายทางนั้น
ปลายทาง..ของความคิด ความรู้สึก ..ในตอนนั้น
เรากำลังคิดอะไร รู้สึกอย่างไรกันแน่
ในตอนนั้นนั่นเอง
ที่เราได้ค้นพบ.. ว่า
การเดินทาง..ที่ไกล..ที่สุดของเรา
คือการเดินทางภายในจิตใจนี่เอง
ทั้งที่มันอยู่ใกล้แค่เอื้อม..
แต่บ่อยครั้ง พอลืมตา กลับมองไม่เห็น
เดินทางไปกี่ครั้ง ..ก็ยากที่จะถึงจุดหมาย
ยิ่งถ้าเป็นในใจของใครคนอื่นแล้ว ..ยิ่งยากนัก
ดูเหมือนใกล้
แต่มันช่างลึก..
และกว้างไกลเหลือเกิน
คุณล่ะ เคยเดินทาง(เข้า)ไปมาหรือยัง.. 😉
…..
ป.ล.แอบเข้ามาบอกอีกครั้ง หลังจากเดินทางไกลมามากมาย
ว่าตลอดเวลา เราเดินทางไกลกว่าที่เห็นกันอยู่เกือบตลอดเวลา
ไปอดีต ไปอนาคต ไปสวรรค์ หรือแม้แต่..ไปนรก!
อ่านต่อใน โพสต์นี้นะคะ
